Nie sposób nie skojarzyć jego imienia z jedną z postaci słynnej powieści Alexandre’a Dumasa o "Trzech muszkieterach". Świeżo przyjęty do naszej stajni młody kawaler z potencjałem ujeżdżeniowym, nad którego manierami obecnie pracujemy. Potrafi nie raz w stadzie solidnie zamieszać. Mimo swojego zadziornego sposobu bycia wobec koni, dla ludzi wykazuje sporo życzliwości.
Jeden z seniorów w naszej stajni. Łopian może wzbudzać swoim wyglądem i posturą respekt, ale w rzeczywistości bardzo lubi współpracować z człowiekiem. Delikatny i zrównoważony dla towarzyszy swojego stada. Wśród sympatyków stowarzyszenia krążą legendy o niezłomnym Łopianie, który niegdyś doskonale wiedział jak wszystkich porozstawiać po kątach. Obecnie incydentalnie praca z nim wymaga większego zaangażowania.
Ta piękna małopolska klacz to największy skarb w naszej stajni. Jest jednym z najlepiej ujeżdżonych koni o szlachetnej urodzie. Bardzo wrażliwa i delikatna. Gdy tylko jej się pozwoli, potrafi osiągnąć prędkość odrzutowca (jako młody koń startowała na wrocławskim torze wyścigowym). Jest koniem profesorem, na czworoboku potrafi zaprezentować swoje umiejętności, wykazując się niezwykłą siłą i swobodą ruchu. Pomimo życzliwego usposobienia potrafi postawić granice i tupnąć nogą. W tej relacji należy znaleźć i wyważyć złoty środek ;) Przez swoich miłośników nazywana jest Lotką (tak jak jej matka).
Lineria to prawdziwa celebrytka stajni. Wyróżnia ją nie tylko jej kulturystyczna linia sylwetki, ale również jej afro-grzywa, którą wyjątkowo trudno utrzymać w ryzach prawidłowej pielęgnacji. Trafiła do naszej stajni wspólnie z Heroiną z Wyszkowa, gdzie odebrała staranne wychowanie. To klacz z krwi i kości - bywa zmienna i humorzasta, czasem energiczna i w świetnym nastroju do pracy, a innym razem nie do poznania. Czasem bywa uparta i zawzięta, kiedy głośno wyraża swoje zdanie naszej opiece stajennej, ale spokojem wszystko można z nią wynegocjować (nie zapominając oczywiście o czymś na wkupienie się w łaski). Jest to koń rasy śląskiej - niemalże "bomboodporny". Kwitując: sprytna, dumna i kapryśna. Ma ogromny apetyt.
Nasz postawny, zwracający na siebie uwagę młodzik, który zyskał wielu szarżowych sympatyków. To waleczny kaskader, przeszkolony specjalnie na konia czołowego. Z przyjemnością prowadzi grupę i nie straszna mu żadna przeszkoda. W końcu imię zobowiązuje ;) Galop z nim w terenie to czysta poezja. Ze względu na młody wiek dedykowany zaawansowanym w jeździectwie.
To urodziwy i zrównoważony wałach z „dobrą głową”. W jego oczach dostrzec można spokój i zrozumienie. Jest miłym koniem, pragnącym przyjaźni z człowiekiem, a w szczególności jego pieszczot. Bardzo wnikliwie wypatruje każdego przechodnia ze swojego padoku. Jest na początku swojej drogi jeździeckiej w stowarzyszeniu, która zapowiada się obiecująco.
Piękny, drobny koń, o widocznej arabskiej linii, świetny kandydat na konia do kochania – miły, bezkonfliktowy, wygodny, odważny. Sprawdza się w skokach i ujeżdżeniu. Niezawodny w terenie. Przez lata służył doskonale i początkującym i zaawansowanym. Ze względu na wiek - delikatnie jeżdżony.
Przyjechała do nas razem z Linerią od przemiłych gospodarzy z Wyszkowa. Wymaga delikatnej ręki i dużego doświadczenia. Pomimo to potrafi być bardzo wdzięcznym koniem jeśli podejdzie się do niej z sercem. Jedno jest pewne – Heroina jest ogromnie silną kobyłką i uczy bardzo poprawnego użycia pomocy. To polski koń szlachetnej półkrwi.
Nie da się przejść obojętnie obok tych pięknych dużych oczu, długich rzęs i jej zalotnego spojrzenia. Tak… Gwiazdka czaruje swym wdziękiem i zaskarbia sobie sympatię każdego nowego gościa, który odwiedza stowarzyszenie. Jest niesamowicie kontaktowa, uwielbia ludzi. Pozwala się głaskać i drapać - najchętniej w zamian za marchewkę. Z racji tego, że jest kucykiem, uczy jazdy konnej młodych jeźdźców oraz umożliwia im doświadczania wspaniałych wrażeń.
Według niektórych najwygodniejszy koń w stajni. Kłus w pełnym siadzie na Gwarze to bułka z masłem. Latem jego sierść wygląda jak aksamit. Ślicznie się ustawia, zbiera… gdzie tu haczyk? Ano jest jeden malutki. Gwar jest niestety tchórzem podszyty. W chwili jakichkolwiek wątpliwości zamienia się w słup soli.